W 2012 roku zaczęłam spotkać się z Arturem, który już od kilku lat nie jadł mięsa. Decyzja była szybka, podjęta praktycznie w jeden dzień – będę wegetarianką. Nie było to wcale trudne, ponieważ już jako dziecko, najpierw kilkuletnie, wyrzucałam po cichu, w tajemnicy przed rodzicami mięso, a później w podstawówce bardzo chciałam nie jeść go wcale. Niestety tradycyjny dom, polska kuchnia i przekonania rodziców były ponad moim dziecięcym gadaniem. Przez lata nie wracałam do tematu, przyzwyczaiłam się żyć tak, jak żyje większość. Dlatego poznanie Artura było przełomowe. Nie potrzebowałam przygotowań, nastawiania się. Nie odczuwałam tęsknoty za mięsnymi daniami, bardziej ekscytowałam się poznawaniem nowych kulinarnych możliwości. Jednak to było za mało. Czym więcej czytałam, oglądałam, czym więcej wiedziałam – o hodowli, traktowaniu zwierząt oraz o wpływie zwierzęcego białka na zdrowie, tym bardziej chciałam zrezygnować ze wszystkiego. I tak, w marcu tego roku odstawiłam mleko, jajka, a później inne produkty pochodzenia zwierzęcego.

 

Zaczęłam gotować, próbować, eksperymentować i w końcu cieszyć się życiem. Założyłam bloga, na którym prezentuję to, co wyczaruję w niewielkiej kuchni. Roślinna dieta dała więcej niż dobre samopoczucie czy moralny spokój, pozwoliła mi odkryć to, czego długo szukałam – prawdziwą pasję.

 

Bycie Vege Szamanką to duża część mnie. Inna to ta prywatna – ciepły dom z prawdziwym partnerem, który zawsze mnie wspiera i ukochanym psiakiem, przygarniętym kundlem o imieniu Korek. Uwielbiam spokojne weekendy, choć często można mnie spotkać na muzycznych imprezach. W planach mam duże podróże – po blisko miesięcznej wyprawie do Indii zakochałam się w tego typu formach urlopu i w styczniu planuję kolejny azjatycki kierunek.

 

 

Zapraszamy na bloga Joasi:

 

 

 

 

 

 

 

---