Jakby nie spojrzeć na nasz gatunek, zapominając o egocentryzmie i zupełnym oderwaniu od rzeczywistości, człowiek jest zwierzęciem.

 

Linneusz nadał człowiekowi dwuczłonową nazwę łacińską - Homo sapiens i umieścił go w królestwie Zwierząt w rzędzie Naczelnych.

 

Człowiek jest aktualnie jedynym żyjącym przedstawicielem rodziny człowiekowatych, natomiast w obrębie nadrodziny człekokształtnych występują jeszcze cztery gatunki.

 

Są to gibbon i orangutan żyjące w Azji, oraz goryl i szympans występujące w Afryce. Wśród wymienionych gatunków małp człekokształtnych najbliższym krewnym człowieka jest szympans. Te dwa gatunki według współczesnych badań posiadają w 98% identyczny materiał genetyczny, a ich drogi rozeszły się około 6-7 milionów lat temu. Nieco dalszym krewnym jest goryl (link).

 

 

 

 

 

Oczywiście, dyskryminacja rasowa i ze względu na płeć są obecnie karalne, ale nie zawsze tak było. Niewolnictwo i traktowanie kobiet jako podrzędnych istot są wspomnieniami z nie tak odległej przeszłości. Dzisiaj ludzie ci mają ochronę prawa.

 

Ale dlaczego prawo ogranicza się do chronienia osobników tylko naszego gatunku? Dlatego, że człowiek uważa się za "lepszego" od innych stworzeń. Ale w czym jesteśmy lepsi? Etyka? Nie, bo większość ludzi nie żyje w zgodzie z zasadami podstawowej etyki. We współczuciu? Nie. W szacunku dla przedstawicieli tego samego gatunku? Znowu nie: wojny, zabójstwa, kradzieże na skalę światową, trudno tu też nie wspomnieć o celowym zakłócaniu gospodarki światowej i operacjach na giełdzie (przypomnę tutaj wywiad z brokerem, który twierdził, że giełda przynosi najlepsze zyski w czasie wojny, a najlepszy okres, jaki pamięta, zdarzył się natychmiast po ataku na Twin Towers w Nowym Jorku).

 

Zostaje nam technika. Ale technika zaczęła się szybciej rozwijać dopiero w XX wieku. W czym więc byliśmy lepsi przedtem?

 

Zwierzęta potrafią porozumiewać się ze sobą telepatycznie, czyli mowa odpada. Dużo gatunków zawiera monogamiczne związki. Zwierzęta chronią swoje małe poświęcając własne życie.

 

W czym więc człowiek, gatunek należący do królestwa zwierząt, jest lepszy od innych gatunków?

 

Czy to, że tworzymy filozofie, wybieramy się w kosmos? Sam fakt, że w ramach eksploracji kosmosu wysłaliśmy słynną Łajkę, biednego kundelka, skazując ją na śmierć głodową w nieopisanym stresie osamotnienia, pokazuje, że tak naprawdę to jesteśmy gatunkiem niższym od innych przeciętnych gatunków.

 

Krowy, najbardziej łagodne i kochające stworzenia na tej planecie, służą nam jako jedzenie. Kiedy mówimy o naszej rzeczywistości, to brzmi to jak z opowiadanie typu science fiction.